Okucia stosowane do drzwi szklanych mogą być wykonywane z aluminium lub stopów metalu. Są to najczęściej stosowane materiały, które wykorzystuje się w branży szklarskiej. Tak zastosowane okucia do szkła warszawa i innych miastach sprawdzają się znakomicie. Warto jednak wiedzieć, że obicia z mosiądzu są równie popularnym produktem w tej branży. Co warto więc wiedzieć o mosiądzu przy zastosowaniu go w produkcji obkuć?

Jak powszechnie wiadomo mosiądz to stop miedzi i cynku, z tym, że w tym stopie cynk stanowi procentowo mniejszą wartość i oscyluje w granicach od 10% do 45%. Mosiądz może zawierać również dodatki z innych metali, przykładowo glinu, cyny, ołowiu. W zależności od jego składu zaczyna się topić już w temperaturze poniżej 1000 stopni Celsjusza, dokładniejsza wartość stopniowa zależy już od samego składu. Zawartość dodatkowych metali powoduje inną temperaturę topnienia. Natomiast już przy temperaturze powyżej wartości 907 stopni Celsjusza zaczyna parować tworząc tzw. zgar.

Zastosowanie większej procentowo ilości cynku w stopie z miedzią wpłynie na wytrzymałość oraz twardość takiej mieszanki. Nie można zapominać, że już sama barwa kolorystyczna się zmieni. Przy kombinacji składającej się jedynie z miedzi i cynku znacznie łatwiej jest formować jego kształty. Sztywniejszymi stopami są te w których wykorzystuje się mangan oraz nikiel. Dzięki zastosowaniu tych składników są one bardziej sprężyste i odporne na korozję. Jeszcze innym rodzajem są stopy specjalne, tzw. mosiądz cynowy, krzemowy lub aluminiowy, co łatwo się domyśleć – jego nazwa warunkuje to z jakiego rodzaju dodatkowego składnika się składa. W przypadku okuć niepodzielnie rządzi mosiądz odlewniczy, który jest wieloskładnikowy.

Przy zastosowaniu mosiądzu do różnych rodzai obkuć i okowów i innych skuć należy mieć na względzie to, że jest to dość ciężki stop. Jego gęstość wynosi od 8,4 do 8,7g na cm3. Stosuje się go również w produkcji armatury łazienkowej czy też w przemyśle okrętowym, ponieważ jest to stop odporny na działanie wilgoci, w tym również słonej wody morskiej. W przypadku zastosowania domowego należy zwrócić uwagę, że pomimo tej odporności na wilgoć, polega on procesowi odcynkowania w zetknięciu się z wodą zawierającą chlor. Ten specyficzny rodzaj korozji jest długotrwały i nie powoduje zmian w kształcie samego mosiądzu, ale może obniżyć jego wytrzymałość i szczelność. Dlatego, aby uniknąć takiej sytuacji stosuje się specjalny proces nazywany galwanizacją mosiądzu. Polega on na tym, że tworzy się niewielką powłokę na powierzchni mosiądzu – jest to powłoka metaliczna lub niemetaliczna. Powłoka ta, oprócz walorów estetycznych, poprawia odporność materiału na korozję. Warto wiedzieć, że jeśli w procesie galwanizacji doda się barwnik to same okucia mogą mieć dowolną, ciekawą barwę. Co ważne – jest to kolor nieścieralny, a tym samym okucia przy zastosowaniu takiego procesu cieszą się bardzo dużą popularnością i mogą posłużyć na wiele lat.

Nie można pominąć jeszcze jednej wady mosiądzu, a mianowicie podatności na inny rodzaj korozji zwany sezonowym pękaniem. Korozja ta ma miejsce w przypadku stałych naprężeń technologicznych lub eksploatacyjnych. Skutkiem tego jest to, że materiał może popękać. Trzeba też wiedzieć, że, aby mosiądz był bardziej odporny na ten typ korozji należy stosować mniejszą domieszkę cynku, w wartościach do 20%. Jak łatwo się domyślić - same pęknięcia korozyjne tworzą się w miejscach w których użyto więcej cynku. Dlatego kluczowe jest równomierne rozmieszczenie stężenia odpowiednich materiałów na całej powierzchni mosiądzu.

Mosiądz jako materiał w okuciach do szkła